 |
|
| 7 grudnia 2001 DRODZY DARCZYŃCY I PRZYJACIELE Od roku nasza rodzina zmaga się z ciężką chorobą - stwardnieniem bocznym zanikowym - mojej żony Barbary. Dramatyczne pogorszenie choroby w owym czasie przykuło Basię do łóżka w klinice Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Po specjalistycznej, intensywnej kuracji stan zdrowia ustabilizował się na tyle, że możliwym było zabranie żony do domu i opiekowanie się Nią w domowej, rodzinnej atmosferze, wszak należało spełnić kilka warunków. Należało odpowiednio przygotować/wyposażyć dom w: specjalne łóżko z materacem przeciwodleżynowym, wózek inwalidzki, butle tlenowe, odsysacz oraz mnóstwo drobnego, specjalistycznego sprzętu potrzebnego do opieki i pielęgnacji w tej chorobie. Poruszyliśmy niebo i ziemię. Udało się. Największym problemem był respirator. Ale i to się udało. Zgromadzona na koncie kwota pokryła ponad połowę wartości zakupu respiratora. Dystrybutor - na razie - nie upomina się o resztę. Przystosowania i odpowiedniego wyposażenia wymagała również łazienka. I to się stało. Po trzech miesiącach pobytu w klinice mogliśmy nareszcie zabrać Mamę do domu. Bardzo chcieliśmy, i chcemy dalej, sami Mamę pielęgnować. Chcemy, żeby Basia była blisko nas, wśród nas i w swoim domu. Kilka dni temu musieliśmy zawieźć naszą Mamę na kilka dni do kliniki. Dom zrobił się pusty i zimny. Mama czuje naszą troskę, oddanie i miłość - uczucia, których sama zawsze miała dla innych w nadmiarze. Może to jest prawda, że tyle dostajemy od życia ile sami damy innym? Choroba postępuje nieubłaganie. Basia ma świadomość swojego stanu, ale Jej stan psychiczny się nie zachwiewa. Proszę Szanownych Dobroczyńców i Przyjaciół, To wszystko nie byłoby możliwym, gdyby nie Wasza pomoc: wielu instytucji i ludzi dobrej woli. Przystosowanie domu do opieki nad nieuleczalnie chorym i codzienna pielęgnacja są bardzo kosztowne. Do niektórych instytucji i osób zwracaliśmy się z prośbą o pomoc osobiście, co spotykało się zawsze ze zrozumieniem. Od niektórych otrzymaliśmy pomoc bez proszenia. Nasza wdzięczność dla Was jest ogromna, bezbrzeżna i bezgraniczna. My widzimy ją w spokojnych oczach mej Żony i naszej Mamy. Jeszcze jesteśmy razem. Jeszcze... Bardzo serdecznie dziękujemy za dotychczasową pomoc finansową i rzeczową: panu Zygmuntowi Chudzikowi, przedsiębiorcy budowlanemu; panu Zbigniewowi Małkiewiczowi dyrektorowi Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie oraz panu Romanowi Głowaczewskiemu, wicestaroście; księżom naszej parafii z księdzem proboszczem Franciszkiem Jadamusem na czele oraz Akcji Katolickiej; panu Zdzisławowi Skorkowi, przewodniczącemu Rady Miejskiej oraz radnym; panu Henrykowi Sołowiejowi, dyrektorowi Zespołu Szpitalnego, paniom Teresie Gajowczyk i Ewie Oziminie oraz pozostałym pracownikom GOPS; panu Andrzejowi Stadnickiemu; panu Markowi Grudzieckiemu; panu Zbigniewowi Kramarzowi; państwu Marii i Zdzisławowi Lubikom; pani Jadwidze Wacek; państwu Danucie i Janowi Pomarańskim; państwu Marii i Tomaszowi Teda; pani Joli Nitce z Martusią; państwu Zofii i Pawłowi Wnukowskim; pani Marii Rej oraz wszystkim, którzy nas wspierają, a których często nawet nie znamy z imienia i nazwiska. Michał Raduchowski z dziećmi. Jeżeli ktoś może w jakikolwiek sposób pomóc - podajemy numer konta bankowego
Samodzielnego Szpitala Klinicznego nr 1 we Wrocławiu: |
Serwis prasowy nr 64
Serwis prasowy nr 63
|
 |
|