Uwagi końcowe

    Pamięć historyczna i kulturowa mieszkańców Dolnośląskiej Ziemi Obornickiej, utrwalona na stronach obu publikacji źródłowych, jest lekturą pouczającą i wzruszającą swoją siłą wyrazu. Nie będzie, jak się wydaje, nadmierną przesadą stwierdzenie, że przyczynili się Oni swoimi wspomnieniami nie tylko do pogłębienia zbiorowej samoświadomości, lecz również włączyli się do ogólnej wspólnoty pamięci narodowej. Nie wszystkie zachowane przez nich w pamięci zdarzenia i przeżycia, mogły być w tym opracowaniu ukazane, ale też nie wszystkie z okresu Polski Ludowej i nowej Rzeczypospolitej zostały ujawnione dlatego, by już nie antagonizować lokalnych stosunków międzyludzkich[70] .
     Burmistrz, Paweł Misiorek, we wstępie do publikacji My, Oborniczanie, napisał: „Mogę tylko żałować, iż pomimo wielu ogłoszeń i próśb, nie wszyscy zechcieli lub mogli podzielić się swoimi historiami rodzinnymi czy osobistymi. Obiecuję – będzie jeszcze taka możliwość w najbliższej przyszłości”[71] . To dobre zobowiązanie prowadzenia dalszej pracy nad zbieraniem dokumentacji biograficznej mieszkańców Dolnośląskiej Ziemi Obornickiej, i Verbum nobile debet esse stabile![72].