VI. Piękno środowiska przyrodniczego a „ojczyzna prywatna”

     Wspominałem już, że na decyzję ludności napływowej osiedlania się w Dolnośląskiej Ziemi Obornickiej wywarły też wpływ cechy jej środowiska przyrodniczego. Urozmaicona ukształtowaniem powierzchni, światem roślinnym i zwierzęcym oraz klimatem wzbudzała ona u przybyszów przyjemne doznania estetyczne oraz dobre samopoczucie. Niekiedy już pierwsze wrażenia z pobytu w niej przesądzały o wyborze siedziby rodzinnej: „Oborniki Śląskie przywitały nas piękną sierpniową pogodą, a także urodą domów i rozległych ogrodów.  (…) stały się naszym szczęśliwym miejscem zamieszkania”[50]. Niektóre emocjonalne opisy zjawisk przyrodniczych nie pozostawiają wątpliwości, że dla autora wspomnień jego środowisko lokalne jest niepowtarzalne i jedynie swojskie: „(…) wybudowaliśmy dom w uroczym zakątku tego miasta. Z tarasu domu widać siedem starych dębów spoglądających dumnie na nasze poczynania. Wiosną pachną jaśminy i czeremchy. Jesienią złociste i kolorowe liście tworzą zachwycający dywan, a zimą urzeka nas nieskazitelna biel śniegu i sadź otulająca drzewa i krzewy. Pięknie tutaj jest każdego dnia i o każdej porze roku”[51] .
     Wśród licznych odniesień obornickich pamiętnikarzy do odczuć estetycznych w obcowaniu z miejscowym środowiskiem przyrodniczym i krajobrazem architektonicznym[52] , znajdujemy też wymowną w treści refleksję ogólną, której autorka z satysfakcją podkreśla zachodzące w miejscowości zmiany oraz trwałe do niej uprawnienie oborniczan teraz i w przyszłości: „Oborniki Śląskie pięknieją. Cieszą oko liczne obiekty i domy, których architektura wkomponowuje się w krajobraz. W dorosłe życie wkracza trzecie powojenne pokolenie. To ono – bardziej nowoczesne, bez kompleksów, otwarte na świat, europejskie powie o Obornikach Śląskich: Oto moja rodzinna ziemia! A ja zapraszam na Wzgórze! Tu zaszły największe zmiany w polu mojego widzenia. Wokół trzech skromnych poniemieckich domków powstało nowoczesne, eleganckie osiedle – Sosnowe Wzgórze”[53] .
     Środowisko przyrodnicze Dolnośląskiej Ziemi Obornickiej, przez niektórych autorów uznawane nawet za „miejsce najpiękniejsze na Ziemi”[54] , jest już przeważnie w świadomości mieszkańców tak ściśle zespolone z ich życiem, że uczuciowo mieści się w wartości „gniazda rodzinnego” i „ojczyzny prywatnej”.