 |
|
| 8 października 2004
FANTASTIC - BOMBASTIC W BESKIDZIE NISKIM Wakacje - czas wędrówek i przygód. Takie hasło idealnie pasowało do naszego obozu wędrownego po Beskidzie Niskim. Wyruszyliśmy w niedzielę 24 czerwca - dwudziestu uczniów Gimnazjum w Obornikach Śląskich i dwójka opiekunów: pani Bożena Magnowska i pan Marek Kolano. Po całonocnej podróży pociągiem, w poniedziałek rano dotarliśmy do Zagórza. Stamtąd był już tylko krok do wsi o nazwie Komańcza. Niewyspani i zmęczeni podróżą zjedliśmy śniadanko, rozpakowaliśmy i umyliśmy się, po czym poszliśmy na spacerek po górach. Zwiedziliśmy klasztor gdzie przed laty więziony był kardynał Wyszyński i obejrzeliśmy pokój, w którym mieszkał. Po obiedzie, zjedzonym w miejscowym barze, poszliśmy odpocząć do naszego schroniska. Następnego dnia trochę jechaliśmy, a trochę szliśmy, by dotrzeć do Posady Górnej. Pogoda dopisywała, dobrze nam się wędrowało. A w Posadzie - niespodzianka: nocleg w sali, która miejscowym służyła do organizowania różnych imprez. Wszyscy (22 osoby) spaliśmy w jednym pomieszczeniu. Było świetnie! Zwłaszcza, że śniadania i kolacje jedliśmy w remizie strażackiej. Każdego dnia miał ktoś inny dyżur, i tym sposobem nie było żadnych nieporozumień. Zwiedziliśmy pobliską miejscowość - Rymanów Zdrój, mieliśmy okazję wypić wodę ze źródła, posiedzieć przy deptaku, kupić pocztówki. A także zjeść obiadek i z pełnym brzuszkiem wrócić do schroniska. Rano po śniadanku znowu wyruszyliśmy w trasę. Tym razem naszym celem stał się Iwonicz. Trasa dobra, pogoda piękna, a jakie cudne widoki! Chodziliśmy po malowniczych wzgórzach i pagórkach. W Iwoniczu była okazja, by pochodzić po sklepach. Droga powrotna do schroniska strasznie się nam dłużyła. Tylko 6 km, ale masakra! Co nie zmieniło faktu, że po powrocie chłopcy poszli grać w kosza, a dziewczyny w bambintona i ping-ponga. Po kolacji odpoczynek i pakowanie się przed następną drogą. Następnego dnia dowędrowaliśmy Bóbrki, gdzie spaliśmy znowu wszyscy razem na jednej sali. Ponieważ uprzedziła nas swym przyjazdem grupa z Lublina musieliśmy spać na karimatach. Niewygodnie! Ale za to obiadki były wyśmienite -gotowały dla nas gospodynie z Bóbrki. W niedzielę po śniadaniu chętni poszli do kościoła, a następnie całą grupą wyruszyliśmy do Muzeum Ropy Naftowej. Widzieliśmy piękne lampy naftowe oraz zadziwiające maszyny, które wydobywają ropę. Zwiedzaliśmy domek Ignacego Łukasiewicza, w którym znajdowały się plany, zdjęcia i mapy wynalazcy lampy naftowej. Pogoda cały czas nam dopisywała i nie opuszczała nas do Nowego Żmigrodu, który był kolejnym przystankiem na trasie wyprawy. W trakcie wędrówki zachwycaliśmy się otaczającą nas zielenią i pięknymi widokami. W Nowym Żmigrodzie naszym "nowym domem" był internat przy Liceum Ogólnokształcącym. Pierwszy raz na tym obozie mieliśmy łóżka! Było super! Oczywiście wybraliśmy się na spacer, podczas którego weszliśmy na wzgórze zwane Grzybkiem, na którym znajdowały się trzy krzyże. Legenda głosi, że postawili je trzej królowie, którzy chcieli się bić, ale się dogadali i na dowód czego postawili trzy krzyże. Podobno mają one tajemnicze właściwości. Po ich uszkodzeniu na miejscowość spadła klątwa. Między innymi spalił się klasztor, a ludzie zaczęli umierać. Po odnowieniu krzyży złe fatum znikło. Dalej szlak poprowadził nas do Krempnej. Trasa była bardzo trudna i ciężka. Pot spływał nam ciurkiem po plecach, ale warto było. Na miejscu pozwoliliśmy sobie na większe swawole, poszliśmy nad strumień, pluskaliśmy się i opalaliśmy, a także mieliśmy przyjemność pojeździć konno w pobliskiej stadninie. Wieczorem spacerek i liczenie gwiazd na niebie. Nie za długo, bo jutro przed nami ciężki dzień. Idziemy około 7 - 8 godzin do Folusza. Opłacało się iść te 20 km, bo mieliśmy piękne widoki, a i pogoda się nie psuła. Obejrzeliśmy górski wodospadzik i inne atrakcje Magurskiego Parku Narodowego. Było cudnie! A w ostatnią noc przeżyliśmy dreszczyk emocji. Otrzymaliśmy zadanie przejścia przez las, bez latarek, a po drodze straszyli nas harcerze, którzy udawali leśne duchy. Łatwo nie było, ale na końcu czekała nas nagroda - nasi opiekunowie wręczyli nam legitymacje PTSM. Cali i zdrowi w niedzielę 11 czerwca wyruszyliśmy w drogę powrotną do Obornik. Nasz dwutygodniowy wyjazd do Beskidu Niskiego możemy uznać za bardzo udany. Każdy z obozowiczów powrócił do domu z uśmiechem na twarzy i z satysfakcją z przejścia tak długiej trasy pieszo. Nasz dwutygodniowy obóz po Beskidzie Niskim z całą pewnością zaliczamy do udanych. Bardzo dużo chodziliśmy. Niektóre miejsca były naprawdę strome i niebezpieczne, ale nad całą sytuacją panowali nasi przesympatyczni opiekunowie. Chodząc po górach podziwialiśmy różnorodne obiekty przyrody, drzewa i rośliny. Robiliśmy zdjęcia dziwnym ptakom i zwierzętom. Spędziliśmy dwa tygodnie w gronie najlepszych psiapsiółek i psiapsiół. Wieczorami do późna śpiewaliśmy piosenki, graliśmy w karty i gadaliśmy, gadaliśmy. Nauczyliśmy tolerować się nawzajem, na pewno też każdy dowiedział się czegoś o sobie. Chcielibyśmy, aby co roku były organizowane tego typu obozy. Ola Woś, Natalia Gerej, Asia Ryk, Kasia Frąk
|
Serwis prasowy nr 98 |
 |
|
