14 marca 2003
OSTATNIE
POŻEGNANIE
16.02.2003r. żegnaliśmy na zawsze Emilię Szubert, emerytowaną nauczycielkę Szkoły
Podstawowej Nr 2 w Obornikach Śląskich - pioniera oświaty Dolnego Śląska.
Śp. Emilia Szubert urodziła się 14.10.1912r. w Stecówce, województwo
stanisławowskie. Po ukończeniu i uzyskaniu dyplomu Państwowego Żeńskiego Seminarium
Nauczycielskiego w Kołomyi w 1932 roku rozpoczęła pracę w Prywatnej Szkole Powszechnej
w Płudach pod Warszawą, gdzie pracowała do czerwca 1935 roku. W roku szkolnym 1935/36
odbywała bezpłatną praktykę w Szkole Podstawowej Nr 122 w Warszawie. Kolejne miejsca
pracy to: Szkoła Podstawowa we Włocławku i Szkoła Podstawowa we wsi Święte k.
Ciechocinka. Do Związku Nauczycielstwa Polskiego należała od 1935 roku.
Po zmianie stanu cywilnego przeniosła się z mężem na Wschód i podjęła prace w
wiejskiej szkole w Hryniowie k. Lwowa. Tam, w latach 1938-40, pełniła funkcję
kierowniczki szkoły.
Po wojnie, wraz z rodziną, opuściła Lwów i osiedliła się w Obornikach Śląskich.
Zaraz po przyjeździe zgłosiła się do pracy w szkole. Rozpoczęła ją 1.11.1945r.
Wspomnienie ze swej nauczycielskiej pracy opisała w roczniku Towarzystwa Miłośników
Ziemi Trzebnickiej - BRZASK 2002. W Szkole Podstawowej Nr 2 w Obornikach Śląskich
pracowała nieprzerwanie do 1971r., tj. do czasu przejścia na zasłużoną emeryturę.
Uczyła klasy młodsze, później w klasach starszych nauczała języka polskiego, a
następnie prowadziła bibliotekę szkolną. Przez wszystkie lata pracy prowadziła
szkolną kronikę. Była bardzo lubiana przez uczniów i współpracowników. Szanowana
przez mieszkańców naszego miasta. Po przejściu na emeryturę działała aktywnie w
Klubie Seniora.
Za aktywną i pełną zaangażowania pracę zawodową i społeczną była wyróżniana
i nagradzana, m.in.: Medalem XV-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska, Złotym Krzyżem
Zasługi. Jako pionier oświaty została wpisana do Księgi Zasłużonych naszego miasta.
W zmarłej Emilii straciliśmy cenionego i szanowanego nauczyciela i wychowawcę,
oddanego całym sercem sprawom młodzieży i oświaty naszego miasta.
Irena Małkiewicz |